Bugün siyaset yazarım yarın tarih, üstünde de sinema. Hiçbirinde profesyonel görüş bildirmiyorum. Ahkam kesmiyorum, kafamdan geçenleri paylaşıyorum.
Beynimin içinde bugün tarihle hesaplaşma vardı, yazdım. Yarın Bergman'a, halen izlediğim Viskningar Och Rop'un (Cries and Whispers - 1972) etkisindeyim, methiyeler düzüp, Hollywood sinemasına geçirebilirim. Hele bir de aynı gece içinde, iki yarım kalan filmi, bitirmeye kalkarsam ki bu filmler Daybreakers (Michael&Peter Spierig - 2009) ve A Man for All Seasons (Fred Zinnemann - 1966) gibi birbirinden tamamen farklı iki film izlersem, en üst seviyeden saçmalama hakkına otomatik olarak sahip olabilirim.
Niyetim yoktu ama başlıyorum o zaman kısacık film eleştirilerime:
Viskningar Och Rop (1972): Bergman - insanlar - duygular - korkular - basitlikler - zayıflıklar - sıkıntılar. Bergman ve insan. Birbirinden ustaca çizilmiş ve tüm duyguları hakkıyla verilmiş karakterler. 4 kadın - ezik, deforme erkek karakterler ve yine muazzam çizilmiş bir başrol oyuncusu; ev. Oyuncu yönetimi, senaryo, çekimler; muazzam bir Yönetmen Sineması örneği. Bergman'ın en iyilerinden biri.
A Man for All Seasons (Fred Zinnemann - 1966): Fred Zinneman'dan başarılı bir dönem filmi. 8. Henry'nin Papa'ya/ Katolikliğe karşı, tekrar evlenip soyunu devam ettirmek için, mücadelesini ve kendi doğruları için ölümü kabullenen Thomas More'un son dönemlerini gayet başarılı bir dekor, kostüm ve oyunculukla yansıtan filmde özellikle Thomas More'u oynayan Paul Scofield çok başarılı.
Daybreakers (Michael&Peter Spierig - 2009): Yazık, çok yazık. Sen Willem Dafoe, Sam Neill, hadi eşantiyondan Ethan Hawke'i al oynat ve ortaya ne aksiyon, ne bilimkurgu, ne fantastik; berbat bir film çıkar. Bu isimlerin oyunculuklarının derinlikllerini yansıtmayacaktın, niye bu isimleri seçtin? No name oyuncuları da kullanabilirdin. Hadi Ethan Hawke yem, peki diğerleri? Zamana, oyunculara, harcanan paraya yazık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder